Υπάρχουν πολλές στιγμές στη ζωή μας ,τις οποίες νιώθουμε απογοητευμένοι, κουρασμένοι, αγανακτισμένοι και θέλουμε να πιστέψουμε στα παραμύθια που μας έλεγαν όταν είμαστε παιδιά ,για τις νεράιδες που εμφανίζονται πάντα την στιγμή που πρέπει για να βοηθήσουν αυτόν που έχει ανάγκη και με τα φτερά τους να τον μεταφέρουν σε τόπους μαγικούς.
Είναι η στιγμή που μένουμε μόνοι μας και αρχίζουμε να ονειρευόμαστε, φεύγουμε από την σκληρή πραγματικότητα και πάμε εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. Φτιάχνουμε το καταφύγιο μας και μέσα σ'αυτό ξεκινάμε από αυτό που υπάρχει...και φτάνουμε σ'αυτό που μπορεί να συμβεί.
Αυτό που κάνουμε όταν ονειρευόμαστε είναι να ξεπερνάμε τα όρια των προσδοκιών μας....και να βλέπουμε πιο καθαρά ποιοι μπορούμε να γίνουμε.....που μπορούμε να φτάσουμε.....τι μπορούμε να έχουμε .....και τι να πετύχουμε μακριά από όρια και πρέπει.
Όταν ονειρευόμαστε γινόμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας. Δεν χρειάζεται να δώσουμε αναφορά σε κανέναν. Έχουμε την ελευθερία να κάνουμε όλα όσα θέλουμε,αφήνουμε την σκέψη μας να μας οδηγήσει σε νέα μονοπάτια, σε φανταστικούς κόσμους ,να γίνουμε οι πρωταγωνιστές της ζωής.
Τα όνειρα μας βοηθούν να ξεφεύγουμε, μας δίνουν τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίζουμε όταν οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντα της καθημερινότητας ρουφούν την ενέργεια μας. Είναι σαν το οξυγόνο που μας δίνει ζωή .
" Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙ.
ΜΑΖΕΥΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΦΑΡΜΑΚΙ."
Τρουμαν Καπότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου