Βαριέεεεμαι......Νιώθω πως τίποτα στη ζωή μου δεν κυλά όπως θα ήθελα .....έχω χάσει την χαρά από τη ζωή μου....νεύρα...γκρίνια....χωρίς διάθεση για τίποτα.....απλά η καθημερινότητα κυλά απο μόνη της κι εγώ σαν υπνωτισμένη ακολουθώ.....Το πρωί χωρίς κέφι όταν το ξυπνητήρι χτυπήσει σηκώνομαι...αρχίζω να ετοιμάζομαι....μετά η διαδρομή για τη δουλειά....η συνηθισμένη κίνηση, τις περισσότερες φορές συναντώ και τους ίδιους ανθρώπους ,για να έχω ένα ενδιαφέρον προσπαθώ να θυμηθώ τις πινακίδες από τα αυτοκίνητα που βλέπω....ακούω ραδιόφωνο και προσπαθώ να βρώ λίγο το κέφι μου....μάταια....οι σκέψεις για το τί με περιμένει στο χώρο της εργασίας μου σβήνει κάθε ίχνος αισιοδοξίας .....Επιτέλους μετά απο σχεδόν μία ώρα φτάνω στον προορισμό μου.....ούφ...κάνω ένα καφέ για να συνέλθω , κάθομαι λίγο για μια πρωινή ενημέρωση από τις εφημερίδες....στη συνέχεια χάνομαι μέσα στη χαρτούρα τις δουλειάς....τα δάχτυλα χτυπούν τα πλήκτρα ανάλογα με τη ψυχική μου κατάσταση άλλες φορές ήρεμα και απαλά κι άλλες φορές με δύναμη για να βγάλω πάνω τους τα νεύρα μου....Βλέπεις εγώ δεν μπορώ να τα βγάλω στο αφεντικό όπως κάνει αυτός ....με το που θα μπεί στο γραφείο πάντα θα βρεί ένα... λόγο για να φωνάξει με ή χωρίς αιτία κι αφορμή....μετά από οχτώ ώρες δουλειάς ...ετοιμάζομαι για το δρόμο της επιστροφής....είναι ο χρόνος που χρειάζομαι για να προετοιμαστώ για τον επόμενο ρόλο μου...της μητέρας...της συζύγου.....τα παιδιά στο σπίτι θέλουν το δικό τους χρόνο κι εγώ πρέπει να είμαι έτοιμη νά τα αντιμετωπίσω ήρεμα .....είναι βλέπεις στην εφηβεία .....οι δουλειές στο σπίτι ...να μαγειρέψω... όλα με το χρόνο να με κυνηγά...και νά που φτάνει η δική μου ώρα που μπορώ να κάτσω να ξεκουραστώ ...να διαβάσω ένα βιβλίο ...να αφήσω το μυαλό μου να ταξιδέψει...όμως η κούραση είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου και αποτυπωμένη στο κορμί μου...λίγη συζήτηση με το σύντροφο μου για την ημέρα που πέρασε και ένας προγραμματισμός για την επόμενη....τα μάτια δεν αντέχουν άλλο ....κλείνουν....άλλη μια μέρα πέρασε......καληνύχτα....

Με τον ίδιο τρόπο κυλούν οι μέρες μου ....χωρίς κάποια αλλαγή που θα δώσει λίγο περισσότερο φώς στη ζωή μου ...που θα με κάνει να διώξω τη μιζέρια και το κυνήγι της τελειότητας.....να χαλαρώσω...να βρώ πραγματικό χρόνο για μένα .....να αδειάσω το μυαλό μου από τα πρέπει.....να δώσω χώρο και χρόνο στον εαυτό μου και τους ανθρώπους γύρω μου.......
Με αυτές τις σκέψεις να γεμίζουν το μυαλό μου...και ...δάκρυα από ένταση και παράπονο να κυλούν .....πάω για ύπνο ...μήπως έρθει στο όνειρο μου η καλή νεράιδα που με το μαγικό της ραβδάκι γεμίσει τη ζωή μου με χρυσόσκονη ...και χαμόγελα ....