Σήμερα είναι η μέρα που γιορτάζουμε. Οι ευχές έχουν τον πρώτο λόγο. Θα δώσουμε ευχές, στις δικές μας μανούλες .....που τώρα καταλαβαίνουμε τι έχουν περάσει.Θα πάρουμε ευχές από τα παιδιά μας.....που μας έκαναν να το καταλάβουμε.
Ένα λουλούδι ,ένα φιλάκι μια αγκαλίτσα και ένα σ' αγαπώ. είναι τα δώρα που θα μας κάνουν και θα μας δώσουν τη δύναμη να συνεχίσουμε το δύσκολο έργο μας ,το μεγάλωμα των παιδιών μας.
Ανάλογα φυσικά με την ηλικία τους είναι και ο βαθμός δυσκολίας του έργου μας. Οι μανούλες με παιδιά στην εφηβεία θα με καταλαβαίνουν καλύτερα. Είναι η εποχή που η υπομονή ,το μεγαλύτερο προτέρημα της μάνας θα φτάσει στα όρια της αντοχής της.
Θα πρέπει ν' αντέξει στην επαναστατικότητα, στην κρίση ταυτότητας, στην αμφισβήτηση, στην ανευθυνότητα,στην υπερευαισθησία και τόσα άλλα και φυσικά να έχει για όλα το σωστό τρόπο αντιμετώπισης και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά έχουμε και την κριτική τους , την σύγκριση με τις άλλες μητέρες που δεν είναι καταπιεστικές και δεν φωνάζουν (αν και δεν το πιστεύω).
Η δική μου λοιπόν ευχή σε όλες τις μανούλες είναι Να έχουν τη δύναμη και την υπομονή να μεγαλώσουν τα παιδιά τους χωρίς να χάσουν την ψυχική τους γαλήνη και την υπόσταση τους ως γυναίκες.
Τα παιδιά μας είναι όλη μας η ζωή.... και η εφηβεία μια περαστική μπόρα που θα την θυμόμαστε με νοσταλγία μετά από χρόνια....
Ένα απόσπασμα από τον "ΠΡΟΦΗΤΗ" του Χαλίλ Γκιμπράν για τα παιδιά
" Τα παιδιά σας δεν είναι τα παιδιά σας.
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή.
Έρχονται στη ζωή με τη βοήθεια σας, αλλά όχι από σας.
Και μ' όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας .
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους όχι όμως και την ψυχή τους.
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο,
που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρα σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε αλλά μη γυρεύετε να κάνετε αυτά
να σας μοιάσουν.
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δε σταματά στο χθές.
Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη
θα τιναχθούν μπροστά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου