28-2-2010

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα μιας βδομάδας,ενός μήνα , μιας εποχής...κι αύριο όλα θ' αρχίσουν ξανά από την αρχή....Η άνοιξη φτάνει...η φύση προετοιμάζεται...τα λουλούδια ανθίζουν...Η διάθεση μας αλλάζει...

Ο χρόνος περνά γρήγορα κι αφήνει τα σημάδια του στο νου την ψυχή και το σώμα, για να μας θυμίζουν όλα αυτά που περάσαμε.....κάποιες φορές αυτό είναι ευχάριστο ...όμως υπάρχουν κι εκείνες οι στιγμές που όπως τ'αγκάθια στα τριαντάφυλλα μας πληγώνουν και κάνουν τη θλίψη να πνίγει την καρδιά...τα μάτια να βουρκώνουν..και οι σκέψεις να μην αφήνουν το μυαλό να ηρεμήσει....Ο Φλεβάρης είχε αρκετές τέτοιες στιγμές που με στενοχώρησαν....και με προβλημάτισαν...

....Λόγια...πράξεις...σκέψεις ...συναισθήματα....μπλέκουν τον ιστό της
καθημερινότητας και μας κάνουν άλλοτε να θυμώνουμε και να πικραινόμαστε...κι άλλοτε
μας κάνουν να έχουμε ανάγκη να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι...να εμπιστευόμαστε την μαγεία της στιγμής.....να ψάχνουμε τα λόγια της ψυχής και της καρδιάς που τα λέει ένα φιλί...μια αγκαλιά....ένα βλέμμα....ένα χάδι....ένα χαμόγελο...ένα άγγιγμα....

Γιατί αυτά τα λόγια είναι αληθινά και δεν αφήνουν άσκοπες κι άκαιρες λέξεις να πληγώνουν και να προβληματίζουν χωρίς αιτία.....

....Ένα τραγούδι από τα αγαπημένα μου ...έτσι για να αρχίσει καλά ο Μάρτης....